استفاده از ساک‌های پارچه‌ای به‌جای کیسه‌های پلاستیکی تأثیرات مثبت و منفی روی محیط‌زیست دارد که در ادامه بررسی می‌شوند:

تأثیرات مثبت:

1. کاهش مصرف پلاستیک:

   • کیسه‌های پارچه‌ای جایگزین مناسبی برای کیسه‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف هستند و به کاهش آلودگی پلاستیک در طبیعت کمک می‌کنند.

   • پلاستیک‌ها صدها سال در طبیعت باقی می‌مانند و باعث آلودگی خاک و آب می‌شوند، درحالی‌که پارچه (به‌ویژه اگر طبیعی باشد) زودتر تجزیه می‌شود.

2. قابلیت استفاده مجدد:

   • ساک‌های پارچه‌ای بارها قابل شستشو و استفاده هستند و در بلندمدت از تولید حجم بالای زباله‌های پلاستیکی جلوگیری می‌کنند.

3. کاهش آلودگی دریایی:

   • پلاستیک‌ها یکی از عوامل اصلی آلودگی اقیانوس‌ها هستند و حیات دریایی را تهدید می‌کنند. استفاده از کیسه‌های پارچه‌ای این خطر را کاهش می‌دهد.

تأثیرات منفی یا چالش‌ها:

1. مصرف منابع در تولید:

   • تولید کیسه‌های پارچه‌ای (به‌ویژه اگر از جنس پنبه باشد) به آب، انرژی و زمین کشاورزی زیادی نیاز دارد. برای مثال، تولید یک کیسه پنبه‌ای ممکن است بیش از ۱۰۰ بار بیشتر از یک کیسه پلاستیکی آب مصرف کند!

2. آلودگی ناشی از شستشو:

   • شستن مکرر کیسه‌های پارچه‌ای (به‌خصوص اگر از الیاف مصنوعی باشند) باعث رها شدن میکروپلاستیک‌ها در آب می‌شود.

3. تولید کربن بیشتر در صورت استفاده کم:

   • اگر یک کیسه پارچه‌ای فقط چند بار استفاده شود و سپس دور انداخته شود، تأثیر محیط‌زیستی آن بدتر از کیسه پلاستیکی خواهد بود! تحقیقات نشان می‌دهد که یک کیسه پنبه‌ای باید حداقل ۵۰ تا ۱۵۰ بار استفاده شود تا تأثیر مثبتی داشته باشد.

• ساک‌های پارچه‌ای زمانی برای محیط‌زیست مفید هستند که به‌طور مکرر و طولانی‌مدت استفاده شوند.

• بهتر است از کیسه‌های پارچه‌ای دورریختنی اجتناب کنید و به‌جای آن از کیسه‌های بادوام و چندبارمصرف استفاده نمایید.

• اگر هدف کاهش ردپای کربن است، گزینه‌های بهتری مانند کیسه‌های پلاستیکی بازیافتی با قابلیت استفاده مجدد یا کیسه‌های پارچه‌ای ساخته‌شده از الیاف بازیافتی وجود دارد.

در کل، انتخاب آگاهانه و استفاده طولانی‌مدت از ساک‌های پارچه‌ای می‌تواند به حفظ محیط‌زیست کمک کند، اما اگر به‌درستی استفاده نشود، ممکن است اثرات معکوس داشته باشد.

ماندگاری ساک‌های پارچه‌ای در مقایسه با کیسه‌های نایلونی و پلاستیکی به عوامل مختلفی مانند جنس پارچه، نحوه تولید، دوام و تعداد دفعات استفاده بستگی دارد. در اینجا مقایسه‌ای از ماندگاری این دو نوع ساک ارائه می‌شود:

۱. ماندگاری در طبیعت (تجزیه‌پذیری)

• ساک پارچه‌ای (پنبه، کنف، کتان):

  • در شرایط طبیعی (خاک، رطوبت و میکروارگانیسم‌ها) حدود ۱ تا ۵ سال طول می‌کشد تا تجزیه شود.

  • اگر از الیاف طبیعی ساخته شده باشد، پس از تجزیه به مواد غیرسمی تبدیل می‌شود.

  • پارچه‌های ترکیبی (مثل پلی‌استر) ممکن است دهه‌ها باقی بمانند و میکروپلاستیک آزاد کنند.

• نایلون و پلاستیک:

  • بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ سال در طبیعت باقی می‌مانند.

  • به‌مرور به میکروپلاستیک تبدیل شده و وارد چرخه غذایی جانداران می‌شوند.

  • حتی کیسه‌های “تجزیه‌پذیر” (Oxo-degradable) فقط به قطعات ریزتر تبدیل می‌شوند و کاملاً از بین نمی‌روند.

۲. ماندگاری در استفاده (دوام و تعداد دفعات مصرف)

• ساک پارچه‌ای:

  • اگر باکیفیت دوخته شده باشد، سال‌ها قابل استفاده است.

  • برخی ساک‌های پارچه‌ای تا صدها بار تحمل وزن دارند (درصورت شستشوی صحیح).

  • پارچه‌های ضخیم (مثل کنف یا کتان) نسبت به پارچه‌های نازک ماندگاری بیشتری دارند.

• نایلون/پلاستیک:

  • معمولاً یک‌بارمصرف یا با عمر کوتاه هستند.

  • حتی کیسه‌های پلاستیکی ضخیم (مانند کیسه‌های خرید) معمولاً پس از ۱۰ تا ۲۰ بار استفاده پاره می‌شوند.

۳. تأثیر کلی بر محیط‌زیست

• نایلون/پلاستیک:

  • حتی با بازیافت، بخش زیادی از آن‌ها در طبیعت یا محل‌های دفن زباله باقی می‌مانند.

  • تولید آن‌ها وابسته به نفت است و ردپای کربن بالایی دارد.

جمع‌بندی: کدام ماندگاری بهتری دارد؟